Ładowanie…
  • „…wierzymy mocno że wrócisz…” Korespondencja wydobyta z dołów śmierci Charkowa i Miednoje ze zbiorów Muzeum Katyńskiego

    Pod­czas pro­wa­dzo­nych w latach dzie­więć­dzie­sią­tych XX wie­ku prac eks­hu­ma­cyj­no-son­da­żo­wych w mogi­łach Char­ko­wa i Mied­no­je eki­py pol­skich bada­czy odna­la­zły tysią­ce arte­fak­tów, któ­re sta­no­wią dowo­dy w spra­wie Zbrod­ni Katyń­skiej. Więk­szość z nich prze­szła wte­dy spe­cja­li­stycz­ne zabie­gi kon­ser­wa­tor­skie, co pozwo­li­ło na zabez­pie­cze­nie tych przed­mio­tów, spo­czy­wa­ją­cych w zie­mi przez dzie­się­cio­le­cia, a po wycią­gnię­ciu na powierzch­nię i świa­tło nara­żo­nych na przy­spie­szo­ne znisz­cze­nie. Arte­fak­ty te, w więk­szo­ści ano­ni­mo­we, sta­no­wią naj­cen­niej­szy depo­zyt Rodzin Katyń­skich, począt­ko­wo spo­czy­wa­ją­cy w archi­wach Rady Ochro­ny Pamię­ci Walk i Męczeń­stwa, a następ­nie prze­ka­za­nych do zbio­rów Muzeum Katyń­skie­go i czę­ścio­wo udo­stęp­nio­nych w eks­po­zy­cji w sie­dzi­bie MK na war­szaw­skiej Cytadeli.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1991, nr 1(33)

    Numer poka­zu­je współ­cze­sne­mu czy­tel­ni­ko­wi sytu­ację, kie­dy wła­dze ówcze­sne­go Związ­ku Radziec­kie­go przy­zna­ły się już co praw­da do odpo­wie­dzial­no­ści za zbrod­nię, ale wciąż – jak pod­kre­śla­no – blo­ko­wa­no histo­ry­kom i dzien­ni­ka­rzom dostęp do archi­wów i mate­ria­łów, ujaw­nia­ją­cych szcze­gó­ły tra­ge­dii z 1940 roku.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1994, nr 39

    Na 39. numer wyda­wa­ne­go w Kra­ko­wie „Biu­le­ty­nu Katyń­skie­go” skła­da się zróż­ni­co­wa­ny zbiór tek­stów: komu­ni­ka­ty, oświad­cze­nia, arty­ku­ły, kore­spon­den­cje, recenzje.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1998, nr 43

    Na 43 numer wyda­wa­ne­go w Kra­ko­wie „Biu­le­ty­nu Katyń­skie­go” skła­da­ją się oświad­cze­nia, arty­ku­ły, kore­spon­den­cje, recen­zje, wybór infor­ma­cji oraz życio­rys Simo­na Schocheta.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1999, nr 10–12

    W nocie Od redak­cji w nume­rze dzie­sią­tym „Biu­le­ty­nu Katyń­skie­go”, któ­ry uka­zał się w stycz­niu 1980 roku, czy­ta­my, że jedy­nym celem pra­cy Redak­cji jest „danie świa­dec­twa praw­dzie. Przy­bli­że­nie i una­ocz­nie­nie tej praw­dy przede wszyst­kim wła­sne­mu społeczeństwu.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1999, nr 13

    W kwiet­niu 1980 roku, w czter­dzie­stą rocz­ni­cę katyń­skie­go mor­du uka­zał się trzy­na­sty, spe­cjal­ny numer „Biu­le­ty­nu Katyń­skie­go”. Numer ten róż­ni się od pozo­sta­łych, do tej pory wyda­nych tomów. Nie znaj­dzie­my w nim ani kalen­da­rium, ani biblio­gra­fii katyńskiej.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1999, nr 1–3

    Chęć infor­mo­wa­nia na bie­żą­co opi­nii publicz­nej na temat zbrod­ni doko­na­nej na pol­skich ofi­ce­rach w Katy­niu stoi u pod­staw powo­ła­nia do życia w 1978 roku Insty­tu­tu Katyń­skie­go w Pol­sce. Insty­tut – od począt­ku dzia­ła­jąc taj­nie, bez zgo­dy władz PRL – gro­ma­dził wszel­kie dostęp­ne mate­ria­ły na temat Zbrod­ni Katyń­skiej, publi­ku­jąc je na bie­żą­co w „Biu­le­ty­nie Katyńskim”.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1999, nr 14–15

    W kwiet­niu 1980 roku, obok nume­ru spe­cjal­ne­go, uka­zał się czter­na­sty tom „Biu­le­ty­nu Katyń­skie­go”, perio­dy­ku, któ­ry nie­prze­rwa­nie od kwiet­nia 1979 roku publi­ko­wa­ny był przez Insty­tut Katyń­ski w Pol­sce. Jed­nym z celów Insty­tu­tu – i zara­zem „Biu­le­ty­nu” – było doku­men­to­wa­nie mate­ria­łów doty­czą­cych Zbrod­ni Katyń­skiej oraz przy­bli­ża­nie tej wie­dzy czytelnikom.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1999, nr 44

    W nume­rze czter­dzie­stym czwar­tym wycho­dzą­ce­go od 1979 roku „Biu­le­ty­nu Katyń­skie­go” zna­la­zło się dzie­więć tek­stów, dwie recen­zje, apel w spra­wie pomni­ków oraz wspo­mnie­nie księ­dza Leona Musie­la­ka. Całość otwie­ra inte­re­su­ją­cy dia­log – Sta­ni­sław M. Jan­kow­ski w roz­mo­wie z Jędrze­jem Tuchol­skim (ówcze­snym wice­dy­rek­to­rem Cen­tral­ne­go Archi­wum MSWiA) pró­bu­je dowie­dzieć się, cze­go nadal nie wie­my o Zbrod­ni Katyńskiej.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1999, nr 4–6

    Numer czwar­ty, wyda­ny w lip­cu 1979 roku, zawie­ra kolej­ne mate­ria­ły na temat pomor­do­wa­nych pol­skich ofi­ce­rów. W nume­rze znaj­du­je się obszer­na rela­cja z badań Spe­cjal­nej Komi­sji Śled­czej powo­ła­nej przez 82. Kon­gres Sta­nów Zjed­no­czo­nych w 1951 roku. Komi­sja ta mia­ła na celu usta­le­nie win­ne­go popeł­nio­nej na pol­skich ofi­ce­rach zbrod­ni, oraz – jako dru­gi punkt – usta­le­nie, kto i dla­cze­go ukry­wał fak­ty na temat Katy­nia przed ame­ry­kań­ską opi­nią publiczną.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1999, nr 7

    Numer siód­my, któ­ry uka­zał się w paź­dzier­ni­ku 1979 roku, zawie­ra m.in. ostat­nią część katyń­skiej biblio­gra­fii. Redak­cja zastrze­gła sobie jed­nak, że w mia­rę uka­zy­wa­nia się kolej­nych tytu­łów – w Pol­sce i na świe­cie – będzie je publi­ko­wać. Znacz­ną część nume­ru zaj­mu­je kaza­nie wygło­szo­ne przez bisku­pa Wła­dy­sła­wa Rubi­na pod­czas poświę­ce­nia pomni­ka katyń­skie­go w Lon­dy­nie, 18 wrze­śnia 1976 roku.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 1999, nr 8–9

    Zasad­ni­czą część nume­ru sta­no­wi jed­nak wyimek z pra­cy bry­tyj­skie­go pisa­rza Louisa Fit­zGib­bo­na Katyń – triumf Sza­ta­na (ory­gi­nal­ny tytuł Katyn – Triumph of Evil), wyda­nej w Dubli­nie w 1975 roku. Redak­cja zwra­ca uwa­gę na roz­wa­ża­nia doty­czą­ce mię­dzy­na­ro­do­wej sytu­acji poli­tycz­nej lat dwu­dzie­stych i trzy­dzie­stych, pod­kre­śla­jąc dwo­istość postrze­ga­nia pol­skiej spra­wy w 1939 roku (i póź­niej) przez Sowietów.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 2000, nr 45

    Tom otwie­ra krót­ki tekst Andrze­ja Rybic­kie­go poświę­co­ny uro­czy­sto­ści otwar­cia (17 czerw­ca 2000) cmen­ta­rza w Char­ko­wie, w par­ku leśnym w Pia­ti­chat­kach, gdzie wio­sną 1940 roku cho­wa­no cia­ła pomor­do­wa­nych w Char­ko­wie jeń­ców z obo­zu w Sta­ro­biel­sku. Są też mate­ria­ły doty­czą­ce cmen­ta­rza katyń­skie­go otwar­te­go 28 lip­ca 2000 i cmen­ta­rza w Mied­no­je (2 wrze­śnia 2000), gdzie spo­czy­wa­ją ofia­ry obo­zu w Ostaszkowie.

    Czy­taj dalej…
  • „Biuletyn Katyński” 2000, numer specjalny II

    II numer spe­cjal­ny „Biu­le­ty­nu Katyń­skie­go”, opu­bli­ko­wa­ny w roku 2000 przez Insty­tut Katyń­ski w Pol­sce, sta­no­wi prze­druk nume­rów 16–32, któ­re uka­zy­wa­ły się w latach 1980–1981 i koja­rzyć je moż­na z okre­sem pierw­szej Soli­dar­no­ści. Redak­cja zde­cy­do­wa­ła się na (nie­mal cało­ścio­we) powtó­rze­nie ówcze­snych tek­stów, zachę­co­na przez czy­tel­ni­ków i czy­tel­nicz­ki, któ­rym kie­dyś nie uda­ło się dostać „Biu­le­ty­nu”, wyda­wa­ne­go jako publi­ka­cja bez­de­bi­to­wa, w bar­dzo ogra­ni­czo­nych nakładach.

    Czy­taj dalej…
  • „Rodowód Rodzin Katyńskich. Biuletyn Federacji Rodzin Katyńskich” 2011–2012, nr 1: Bykownia 2012

    W latach dzie­więć­dzie­sią­tych XX wie­ku śro­do­wi­sko Rodzi­ny Katyń­skiej w Gdy­ni zaczę­ło wyda­wać biu­le­tyn o nazwie „Rodo­wód”. Pomy­sło­daw­cą był nie­zrów­na­ny pre­zes tam­tej­sze­go sto­wa­rzy­sze­nia, Andrzej Spa­ni­ly (1939–2004). Wyda­wa­ny w for­mie mie­sięcz­ni­ka, począt­ko­wo skrom­ną sza­tą przy­po­mi­na­ją­cy bez­de­bi­to­we wydaw­nic­twa „dru­gie­go obie­gu” z cza­sów (nie­daw­ne­go) PRL, „Rodo­wód” bar­dzo szyb­ko dotarł do Rodzin Katyń­skich w całym kra­ju i stop­nio­wo prze­kształ­cił się w biu­le­tyn środowiska.

    Czy­taj dalej…
  • „Zeszyty Katyńskie” 1997, nr 8: Ku cmentarzom polskim w Katyniu, Miednoje, Charkowie

    Numer ósmy „Zeszy­tów Katyń­skich”, noszą­cy tytuł Ku cmen­ta­rzom pol­skim w Katy­niu, Mied­no­je, Char­ko­wie, został poświę­co­ny nie­mal w cało­ści zagad­nie­niom zwią­za­nym z cmen­ta­rza­mi, któ­re są nie tyl­ko miej­scem spo­czyn­ku, nie tyl­ko nawet mate­rial­nym nośni­kiem pamię­ci (o jed­nost­kach), ale tak­że mate­rial­nym świa­dec­twem wyda­rzeń zwią­za­nych z wal­ką i męczeństwem.

    Czy­taj dalej…
  • „Zeszyty Katyńskie” 1999, nr 10: W przeddzień zbrodni katyńskiej: agresja sowiecka 17 września 1939 roku

    Publi­ka­cja zbio­ro­wa, zawie­ra­ją­ca m.in. ana­li­zy doku­men­tów zwią­za­nych z wkro­cze­niem Armii Czer­wo­nej 17 wrze­śnia 1939, sytu­ację pol­skich jeń­ców wojen­nych, dowo­dy na sko­or­dy­no­wa­ne dzia­ła­nia hitle­row­skich i sowiec­kich oku­pan­tów oraz opi­sy dzia­łal­no­ści współ­cze­snych insty­tu­cji zaj­mu­ją­cych się pie­lę­gno­wa­niem pamię­ci o Zbrod­ni Katyńskiej.

    Czy­taj dalej…
  • „Zeszyty Katyńskie” 2002, nr 15: Zbrodnia katyńska. Pytania bez odpowiedzi

    Auto­rem pierw­sze­go tek­stu zamiesz­czo­ne­go w nume­rze pięt­na­stym „Zeszy­tów Katyń­skich” – wyda­wa­nych dzię­ki dota­cji Rady Ochro­ny Pamię­ci Walk i Męczeń­stwa (nie­ist­nie­ją­cej od 2016 roku) – jest ówcze­sny biskup polo­wy Woj­ska Pol­skie­go, Leszek Sła­woj Głódź. Biskup przy­bli­ża histo­rię katyń­skiej iko­ny, wyrzeź­bio­nej przez jed­ne­go z zamor­do­wa­nych w lesie katyń­skim ofi­ce­rów – Hen­ry­ka Gorze­chow­skie­go. Gorze­chow­ski stwo­rzył wize­ru­nek Mat­ki Boskiej na kawał­ku desecz­ki ode­rwa­nym od pry­czy, dla swo­je­go syna – Hen­ry­ka juniora.

    Czy­taj dalej…
  • „Zeszyty Katyńskie” 2002, nr 16: Kaplica Katyńska w Katedrze Polowej WP

    W pierw­szym tek­ście szes­na­ste­go nume­ru „Zeszy­tów Katyń­skich” ówcze­sny biskup polo­wy Woj­ska Pol­skie­go Leszek Sła­woj Głódź przy­bli­ża histo­rię iko­ny katyń­skiej. Uprosz­czo­ny wize­ru­nek Mat­ki Boskiej Ostro­bram­skiej wyrzeź­bił na sosno­wej desecz­ce ode­rwa­nej z obo­zo­wej pry­czy Hen­ryk Gorze­chow­ski dla swo­je­go syna, tak­że Hen­ry­ka, 28 lute­go 1940 roku, na dzień uro­dzin juniora.

    Czy­taj dalej…
  • „Zeszyty Katyńskie” 2003, nr 17: Zbrodnia katyńska. Problem przebaczenia

    Pośród dwu­na­stu arty­ku­łów tomu czy­tel­nik odnaj­dzie mię­dzy inny­mi pra­ce zmar­łe­go nie­daw­no (maj 2020) archi­wi­sty Bole­sła­wa Wosz­czyń­skie­go, ofia­ry kata­stro­fy smo­leń­skiej Boże­ny Łojek, kie­row­ni­ka kusto­sza w Muzeum Katyń­skim Sła­wo­mi­ra Z. Frąt­cza­ka, a tak­że filo­zo­fów i teo­lo­gów, na przy­kład Tade­usza Gada­cza i Lesz­ka Kołakowskiego.

    Czy­taj dalej…
  • „Zeszyty Katyńskie” 2004, nr 19: Zbrodnia Katyńska: wina i oskarżenie

    Pozy­cja prze­zna­czo­na dla czy­tel­ni­ków orien­tu­ją­cych się w tema­cie, któ­rzy chcą poznać for­mal­no-praw­ne skut­ki Zbrod­ni Katyń­skiej, a szcze­gól­nie pro­ble­my z rze­tel­nym przed­sta­wia­niem fak­tów z nią zwią­za­nych i pozy­ski­wa­niem mate­ria­łów źró­dło­wych. God­na pole­ce­nia magi­stran­tom oraz przy­szłym dok­to­ran­tom, poszu­ku­ją­cym tema­tu pra­cy, gdyż zawie­ra biblio­gra­fię katyń­ską z lat 2000–2004, a tak­że mate­ria­ły do biblio­gra­fii tak zwa­ne­go „Anty-Katy­nia”.

    Czy­taj dalej…
  • „Zeszyty Katyńskie” 2007, nr 22: Zbrodnia Katyńska w oczach współczesnych Rosjan

    W nume­rze 22 „Zeszy­tów Katyń­skich” zna­la­zło się trzy­na­ście tek­stów, z cze­go więk­szość doty­czy prze­wod­nie­go tema­tu nume­ru, czy­li spo­so­bu, w jaki o Zbrod­ni Katyń­skiej myślą i piszą współ­cze­śni Rosja­nie. Trze­ba w tym miej­scu przy­po­mnieć, że publi­ka­cja odwo­łu­je się do cza­su, kie­dy w Fede­ra­cji Rosyj­skiej jesz­cze mogły ofi­cjal­nie dzia­łać nie­za­leż­ne orga­ni­za­cje poza­rzą­do­we, któ­re od lat dzie­więć­dzie­sią­tych zro­bi­ły wie­le, aby do świa­do­mo­ści Rosjan prze­bi­ła się praw­da o Katyniu.

    Czy­taj dalej…
  • „Zeszyty Katyńskie” 2009, nr 24: Zbrodnia katyńska. Naród. Państwo. Rodzina

    Dwu­dzie­sty czwar­ty numer „Zeszy­tów Katyń­skich” wyda­wa­ny przez Nie­za­leż­ny Komi­tet Histo­rycz­ny Bada­nia Zbrod­ni Katyń­skiej Pol­ska Fun­da­cja Katyń­ska, opu­bli­ko­wa­ny jesz­cze przed kata­stro­fą smo­leń­ską, krą­ży wokół trzech zagad­nień naro­du, pań­stwa i rodzi­ny. W „Zeszy­cie” pomiesz­czo­no sie­dem­na­ście tek­stów, z cze­go trzy sta­no­wią doku­men­ty i mate­ria­ły, czte­ry prze­mó­wie­nia oraz homi­lia, pozo­sta­ła część to w więk­szo­ści regu­lar­ne opra­co­wa­nia o sze­ro­kiej roz­pię­to­ści tematycznej.

    Czy­taj dalej…
  • 30-lecie Rodziny Katyńskiej Bydgoszcz, część 3: 2011–2020

    Ta nie­wiel­kich roz­mia­rów publi­ka­cja jest czę­ścią cyklu wydaw­ni­cze­go Byd­go­skiej Rodzi­ny Katyń­skiej, któ­re­go celem jest uka­zy­wa­nie dzia­łań podej­mo­wa­nych na rzecz pamię­ci o Bli­skich zamor­do­wa­nych przez NKWD w 1940 roku. Pierw­sza część serii uka­za­ła się w 2000 roku.

    Czy­taj dalej…
  • Adam Basak, Historia pewnej mistyfikacji

    Autor już na wstę­pie okre­śla, że czy­tel­nik nie dowie się z niej wie­le o samej zbrod­ni, lecz przede wszyst­kim o tym, w jaki spo­sób stro­na radziec­ka sta­ra­ła się przed Mię­dzy­na­ro­do­wym Try­bu­na­łem Woj­sko­wym w Norym­ber­dze przy­pi­sać ów mord Niem­com, a kon­kret­nie włą­czyć go w poczet oskar­że­nia Her­ma­na Gӧringa.

    Czy­taj dalej…
  • Adam Zaleski, Zbrodnia Katyńska

    Ta bar­dzo kame­ral­na pozy­cja już swym tytu­łem stresz­cza naj­waż­niej­sze tezy: poświę­co­ne pamię­ci ojca stu­dium syna, któ­ry na pod­sta­wie dostęp­nych źró­deł sta­ra się odtwo­rzyć ostat­nie mie­sią­ce życia jeń­ca Sta­ro­biel­ska, zamor­do­wa­ne­go w Charkowie.

    Czy­taj dalej…
  • Agata Abramowicz, Jacek Michalski, Katyń

    Prze­pięk­nie nary­so­wa­ny komiks, przed­sta­wia­ją­cy skró­to­wo dzie­je Zbrod­ni Katyń­skiej. Auto­rzy doko­na­li subiek­tyw­ne­go wybo­ru naj­istot­niej­szych wąt­ków, odno­sząc się zarów­no do losu poje­dyn­czych osób, jak i wiel­kiej polityki.

    Czy­taj dalej…
  • Allen Paul, Katyń. Stalinowska masakra i tryumf prawdy

    Nie­zwy­kle inte­re­su­ją­ca popu­lar­no­nau­ko­wa książ­ka napi­sa­na przez ame­ry­kań­skie­go pisa­rza i dzien­ni­ka­rza, prze­zna­czo­na pier­wot­nie dla czy­tel­ni­ków z Sta­nach Zjed­no­czo­nych. Wyróż­nia się ona na tle prac doty­czą­cych Zbrod­ni Katyń­skiej, ponie­waż autor, zakła­da­ją­cy nie­wie­dzę odbior­ców nie tyl­ko w zakre­sie tego tema­tu, ale rów­nież sze­rzej – histo­rii Pol­ski nowo­żyt­nej i naj­now­szej – wyka­zał się inno­wa­cyj­nym podej­ściem do tematu.

    Czy­taj dalej…
  • Alina Siomkajło, Katyń w pomnikach świata

    Opi­sy­wa­ny album umoż­li­wia czy­tel­ni­ko­wi inte­re­su­ją­cą podróż przez róż­ne pań­stwa i kon­ty­nen­ty, gdzie odna­leźć moż­na pomni­ki i tabli­ce upa­mięt­nia­ją­ce tra­gicz­ny los Pola­ków zamor­do­wa­nych w 1940 roku.

    Czy­taj dalej…
  • Andrzej Kola, Archeologia zbrodni

    Zbrod­nia Katyń­ska sta­ła się przez dzie­się­cio­le­cia tema­tem wie­lu pozy­cji nauko­wych i popu­lar­nych. Pisa­li o niej histo­ry­cy, zgro­ma­dzo­no wie­le świa­dectw i wspo­mnień, opi­su­ją­cych to zagad­nie­nie w punk­tu widze­nia rodzin. Opi­sy­wa­na publi­ka­cja sta­no­wi nato­miast prze­łom w doku­men­to­wa­niu wie­dzy o Zbrod­ni Katyń­skiej z dzie­dzi­ny arche­olo­gii, antro­po­lo­gii, medy­cy­ny sądo­wej i geo­de­zji. Jej autor, pro­fe­sor Andrzej Kola, w latach dzie­więć­dzie­sią­tych XX wie­ku kie­ro­wał pra­ca­mi eks­hu­ma­cyj­no-son­da­żo­wy­mi w Char­ko­wie i Mied­no­je, a następ­nie, już w obec­nym stu­le­ciu, w Kijowie-Bykowni.

    Czy­taj dalej…
  • Andrzej Krzysztof Kunert, Katyń: ocalona pamięć

    Pra­ca Andrze­ja Krzysz­to­fa Kuner­ta Katyń: oca­lo­na pamięć to kalen­da­rium Zbrod­ni Katyń­skiej, roz­po­czy­na­ją­ce się od trak­ta­tów mię­dzy Pol­ską a ZSRR, a koń­czą­ce w kwiet­niu 1943 roku, czy­li po ogło­sze­niu przez wła­dze III Rze­szy odkry­cia maso­wych gro­bów w lesie pod Smo­leń­skiem, gdzie odna­le­zio­no szcząt­ki pol­skich jeń­ców wojennych.

    Czy­taj dalej…
  • Andrzej Mularczyk, Post mortem. Opowieść filmowa

    W Biblio­gra­fii Katyń­skiej oprócz opra­co­wań histo­rycz­nych i ksią­żek repor­ter­skich swo­je miej­sce zna­la­zły tak­że tek­sty lite­rac­kie, opar­te na losach ofiar sowiec­kich zbrod­ni i ich rodzin. W tej gru­pie ksią­żek mie­ści się tak­że Post mor­tem Andrze­ja Mular­czy­ka. To nie­ty­po­wa powieść: sta­ła się kan­wą do sce­na­riu­sza prze­ło­mo­we­go fil­mu Katyń Andrze­ja Waj­dy, sta­no­wi ponie­kąd jego uzu­peł­nie­nie, dopeł­nia wąt­ki i pozwa­la na jesz­cze bar­dziej indy­wi­du­al­ne roz­wa­ża­nia (bo nie­pod­da­ne suge­styw­nej nar­ra­cji filmowej).

    Czy­taj dalej…
  • Andrzej Przewoźnik, Jolanta Adamska, Katyń: zbrodnia, prawda, pamięć

    Wyda­na w 2010 roku mono­gra­fia autor­stwa Andrze­ja Prze­woź­ni­ka i Jolan­ty Adam­skiej Katyń: zbrod­nia, praw­da, pamięć była dzie­łem abso­lut­nie prze­ło­mo­wym i do dzi­siaj sta­no­wi naj­istot­niej­szą pra­cę uka­zu­ją­cą dzie­je spra­wy Katy­nia w spo­sób przekrojowy.

    Czy­taj dalej…
  • Andrzej Rieger, Zapiski z Kozielska…

    Zapi­ski z Koziel­ska sta­no­wią frag­ment nie­zwy­kłych świa­dectw, zna­le­zio­nych z dołach śmier­ci w Katy­niu. To, co noto­wał w obo­zie jeniec­kim Andrzej Rie­ger, zosta­ło po raz pierw­szy opu­bli­ko­wa­ne w Pamięt­ni­kach zna­le­zio­nych w Katy­niu (wyda­nie dru­gie, roz­sze­rzo­ne, Edi­tions Spo­tka­nia, Paryż–Warszawa 1990, z błęd­ną for­mą nazwi­ska „Riger”). Osob­ne wyda­nie w serii Biblio­te­ka Katyń­ska przy­go­to­wał syn, pro­fe­sor Janusz Andrzej Rieger.

    Czy­taj dalej…
  • Andrzej Rybicki, Uniwersytecka Księga Katyńska

    Głów­nym celem publi­ka­cji jest przy­bli­że­nie syl­we­tek czter­na­stu pra­cow­ni­ków Uni­wer­sy­te­tu Jagiel­loń­skie­go, któ­rzy zosta­li zamor­do­wa­ni z roz­ka­zu władz ZSRR w 1940 roku. Autor książ­ki wyko­nał impo­nu­ją­cą pra­cę badaw­czą, pozy­sku­jąc mate­ria­ły do swo­je­go opra­co­wa­nia zarów­no w archi­wach, jak i pośród człon­ków rodzin boha­te­rów publi­ka­cji. Nie­zwy­kle istot­nym ele­men­tem książ­ki jest iko­no­gra­fia – zdję­cia zamor­do­wa­nych pra­cow­ni­ków Uni­wer­sy­te­tu Jagiel­loń­skie­go oraz repro­duk­cje zwią­za­nych z nimi dokumentów.

    Czy­taj dalej…
  • Andrzej Wajda, Katyń

    Album ten został pomy­śla­ny jako doda­tek i zara­zem mate­riał pro­mo­cyj­ny fil­mu Andrze­ja Waj­dy Katyń, wydaw­nic­two to sta­no­wi jed­nak osob­ne, bar­dzo uda­ne dzie­ło, któ­re zasłu­gu­je na to by, być czy­ta­ne, ana­li­zo­wa­ne i podziwiane.

    Czy­taj dalej…
  • Bolesław Wójcicki, Prawda o Katyniu

    Czy war­to czy­tać pro­pa­gan­do­we książ­ki-relik­ty minio­nej epo­ki? Czy war­to poświę­cić czas dla takich publi­ka­cji, któ­re są kłam­li­we i obraź­li­we – ale zara­zem mistrzow­sko spro­ku­ro­wa­ne? Czy tego typu pra­ce nale­ży zosta­wić wyłącz­nie histo­ry­kom, zaj­mu­ją­cym się dys­kur­sem daw­nej epo­ki? Nie­ste­ty, oka­zu­je się, że nale­ży je czy­tać, przy­swa­jać i ana­li­zo­wać na nowo, ponie­waż poja­wia­ją się kolej­ne poko­le­nia osób, któ­re bar­dzo chcą wie­rzyć, że te „dzie­ła” są prawdziwe.

    Czy­taj dalej…
  • Charków, Katyń, Miednoje. Polskie cmentarze wojenne, red. Andrzej Spanily

    Otwar­cie w 2000 roku trzech nekro­po­lii katyń­skich w Char­ko­wie (17 czerw­ca), Katy­niu (28 lip­ca) i Mied­no­je (2 wrze­śnia) było zwień­cze­niem wie­lo­let­nie­go ocze­ki­wa­nia na god­ny pogrzeb Ofiar Zbrod­ni Katyń­skiej i reali­za­cją ini­cja­ty­wy Fede­ra­cji Rodzin Katyń­skich przez Radę Ochro­ny Pamię­ci Walk i Męczeń­stwa, kie­ro­wa­ną przez jej sekre­ta­rza Andrze­ja Przewoźnika.

    Czy­taj dalej…
  • Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego

    Obszer­na publi­ka­cja zawie­ra przede wszyst­kim z 3812 bio­gra­mów (sek­cja ta liczy 647 osob­no nume­ro­wa­nych stron), sło­wa wstę­pu Ryszar­da Kaczo­row­skie­go, ostat­nie­go pre­zy­den­ta Rze­czy­po­spo­li­tej Pol­skiej na uchodź­stwie, a tak­że tek­sty: Obóz w Sta­ro­biel­sku Wan­dy Kry­sty­ny Roman i Jędrze­ja Tuchow­skie­go oraz Cmen­tarz w Char­ko­wie Andrze­ja Przewoźnika.

    Czy­taj dalej…
  • Dwunastu z listy katyńskiej. Leśnicy i drzewiarze z Pomorza i Kujaw, ofiary Zbrodni Katyńskiej

    Wśród ofiar Zbrod­ni Katyń­skiej zna­la­zło się kil­ku­set leśni­ków. Przed wybu­chem woj­ny leśni­cy nale­że­li do eli­ty II Rzecz­po­spo­li­tej, więk­szość z nich posia­da­ła wyż­sze wykształ­ce­nie, wie­lu zmo­bi­li­zo­wa­nych zosta­ło do Woj­ska Pol­skie­go i bra­ło udział w kam­pa­nii wrze­śnio­wej. Tade­usz Chrza­now­ski przy­bli­ża w swo­im opra­co­wa­niu wybra­ne syl­wet­ki – tych, któ­rzy pocho­dzi­li z rejo­nów Pomo­rza i Kujaw. Tere­ny te nad­zo­ro­wa­ne były przez Dyrek­cję Lasów Pań­stwo­wych w Toruniu.

    Czy­taj dalej…
  • Eugenia Maresch, Katyń 1940. Dowody zdrady Zachodu: dokumenty z brytyjskich archiwów

    Mono­gra­fie zwią­za­ne ze Zbrod­nią Katyń­ską czę­sto są do sie­bie podob­ne. Zda­rza­ją się jed­nak chlub­ne wyjąt­ki. Jed­nym z nich jest pra­ca Euge­nii Maresch, Katyń 1940. Dowo­dy zdra­dy Zacho­du: doku­men­ty z bry­tyj­skich archi­wów. Pra­ca ta jest nie­zwy­kle ory­gi­nal­na, przy tym pisa­na z zacho­wa­niem rze­tel­no­ści, jaka zawsze powin­na obo­wią­zy­wać historyka.

    Czy­taj dalej…
  • Franciszek Orawiec (1896–1940). Poronianin, który zginął w Katyniu

    Bro­szu­ra ta zosta­ła przy­go­to­wa­na z związ­ku z pro­jek­tem edu­ka­cyj­nym Katyń… oca­lić od zapo­mnie­nia – w 2009 roku uczest­ni­czy­ła w nim mło­dzież z Gim­na­zjum im. Jana Paw­ła II w Zębie, a wspar­cia udzie­li­li Gmin­ny Ośro­dek Kul­tu­ry i Gmi­na Biblio­te­ka Publicz­na oraz Oddział Związ­ku Pod­ha­lan w Poroninie.

    Czy­taj dalej…
  • Franz Kadell, Katyń w oczach Zachodu

    Książ­ka Fran­za Kadel­la Katyń w oczach Zacho­du to kolej­na pozy­cja tego auto­ra uka­zu­ją­ca tema­ty­kę Zbrod­ni Katyń­skiej, jej prze­bieg, zna­cze­nie, zmo­wę mil­cze­nia i kłam­stwo, któ­re na dzie­się­cio­le­cia zde­ter­mi­no­wa­ło dąże­nia Pol­ski do ujaw­nie­nia praw­dy o Katyniu. 

    Czy­taj dalej…
  • Franz Kadell, Kłamstwo katyńskie

    „Katyń jest sym­bo­lem. Kry­je się za nim zarów­no likwi­da­cja dużej czę­ści pol­skiej eli­ty, jak i zwią­za­na z tym trau­ma pol­skie­go naro­du”. Tymi sło­wa­mi Franz Kadell roz­po­czy­na opo­wieść o zbrod­ni, któ­ra wpi­sa­ła się nie tyl­ko w histo­rię Pol­ski, Nie­miec czy Związ­ku Sowiec­kie­go, ale tak­że Wiel­kiej Bry­ta­nii i Sta­nów Zjednoczonych.

    Czy­taj dalej…
  • Ferdynand Goetel, Czasy wojny

    Spra­wa katyń­ska sta­no­wi nie­zwy­kle istot­ny wątek wspo­mnień Cza­sy woj­ny autor­stwa Fer­dy­nan­da Goetla. Sław­ny pisarz był bowiem jed­nym ze świad­ków eks­hu­ma­cji, jaka była prze­pro­wa­dzo­na w 1943 roku z inspi­ra­cji hitle­row­skich Niem­ców, któ­rzy pod Smo­leń­skiem odkry­li maso­we gro­by tysię­cy Pola­ków. Mimo swo­jej nie­chę­ci do oku­pan­tów, Goetel doszedł do wnio­sku, że zbrod­nia zosta­ła doko­na­na przez służ­by ZSRR. Ten osąd miał nie­ba­ga­tel­ne zna­cze­nie dla kształ­to­wa­nia przed­sta­wie­nia spra­wy katyń­skiej zarów­no w oczach opi­nii publicz­nej, jak i przed­sta­wi­cie­li legal­nych pol­skich władz.

    Czy­taj dalej…
  • Inessa Jażborowska, Anatolij Jabłokow, Jurij Zoria, Katyń: zbrodnia chroniona tajemnicą państwową

    Czy książ­kę na temat Zbrod­ni Katyń­skiej moż­na prze­czy­tać jed­nym tchem, nawet jeże­li począt­ko­wo nie czu­je się zain­te­re­so­wa­nia tema­tem? Moż­na! Przy­naj­mniej – moim zda­niem – jed­ną z nich.

    Czy­taj dalej…
  • Inwentarz dokumentów katyńskich przechowywanych w Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie

    Inwen­tarz oca­la­łych ory­gi­nal­nych doku­men­tów wydo­by­tych z dołów katyń­skich pod­czas eks­hu­ma­cji w 1943 roku. Opra­co­wa­no je w spo­sób nie­zwy­kle rze­tel­ny, z dba­ło­ścią o kon­tekst pozwa­la­ją­cy czy­tel­ni­ko­wi zro­zu­mieć przed­sta­wio­ną tematykę.

    Czy­taj dalej…
  • Jacek Schmidt, Zbrodnia katyńska w gliwickiej prasie 1943 roku

    Bro­szu­ra skła­da się z 13 stro­nic tek­stu oraz zesta­wie­nia mate­ria­łów archi­wal­nych: foto­ko­pii oraz cyta­tów z nagłów­ków i arty­ku­łów pra­so­wych z 1943 roku. Pocho­dzą one z pra­sy wyda­wa­nej na Gór­nym Ślą­sku w cza­sie II woj­ny świa­to­wej. Pierw­sze stro­ny autor poświę­cił wyja­śnie­niu swo­je­go oso­bi­ste­go sto­sun­ku do spra­wy Katy­nia. Za gło­sze­nie praw­dy o sowiec­kim spraw­stwie Zbrod­ni Katyń­skiej mia­ły na nie­go i jego rodzi­nę spaść repre­sje – cięż­kie pobi­cie żony, pró­by pod­pa­le­nia miesz­ka­nia oraz wymu­szo­ne prze­nie­sie­nie do pra­cy w innej szkole.

    Czy­taj dalej…
  • Jacek Trznadel, Powrót rozstrzelanej armii (Katyń – fakty, rewizje, poglądy)

    Na tom skła­da się wybór arty­ku­łów poświę­co­nych mor­dom w Katy­niu w autor­skim opracowaniu.

    Czy­taj dalej…
  • Jacek Trznadel, Z popiołu czy wstaniesz?

    Wśród ludzi pió­ra mie­rzą­cych się z tema­ta­mi doty­czą­cy­mi tra­gicz­nych wyda­rzeń pol­skiej histo­rii XX wie­ku Jacek Trzna­del zaj­mu­je szcze­gól­ne miej­sce. Posia­da też naj­wyż­sze kwa­li­fi­ka­cje do two­rze­nia lite­ra­tu­ry roz­li­cze­nio­wej (choć prze­cież nie obej­mu­je jej żad­na cer­ty­fi­ka­cja). Jest pro­fe­so­rem lite­ra­tu­ro­znaw­stwa zwią­za­nym mię­dzy inny­mi z Insty­tu­tem Badań Lite­rac­kich i pary­ską Sorboną.

    Czy­taj dalej…
  • Jadwiga Rogoża, Maciej Wyrwa, Katyń. Przewodnik szlakiem zbrodni

    Cen­trum Pol­sko-Rosyj­skie­go Dia­lo­gu i Poro­zu­mie­nia powsta­ło w 2011 roku, aby ini­cjo­wać i wspie­rać dzia­ła­nia na rzecz dia­lo­gu w sto­sun­kach mię­dzy obo­ma kra­ja­mi. Jed­nym z pól dzia­łal­no­ści Cen­trum jest przy­bli­ża­nie i upo­wszech­nia­nie w obu spo­łe­czeń­stwach wie­dzy o kul­tu­rze i histo­rii Pol­ski oraz Fede­ra­cji Rosyjskiej.

    Czy­taj dalej…
  • Jan Abramski i Ryszard Żywiecki, Katyń

    W obrę­bie pol­skie­go piśmien­nic­twa na temat Zbrod­ni Katyń­skiej bro­szu­ra pod­pi­sa­na pseu­do­ni­ma­mi zaj­mu­je szcze­gól­ne miej­sce. To nie tyl­ko pre­kur­sor­ska pró­ba przy­bli­że­nia kra­jo­wym czy­tel­ni­kom praw­dy o Katy­niu, ale rów­nież doku­ment walk o praw­dę i pozna­nie peł­ni histo­rii XX wieku.

    Czy­taj dalej…
  • Jan Delowicz, Śmierć przyszła wiosną: mieszkańcy ziemi rybnicko-wodzisławskiej z obozów Kozielsk, Starobielsk, Ostaszków zamordowani w roku 1940 w Katyniu, Charkowie i Kalininie

    Wśród ofiar Zbrod­ni Katyń­skiej zna­la­zły się tak­że oso­by zwią­za­ne z zie­mią ryb­nic­ko-wodzi­sław­ską. Książ­ka pre­zen­tu­je losy wybra­nych osób, któ­re pocho­dzi­ły wła­śnie z tego tere­nu lub przed woj­ną tam mieszkały.

    Czy­taj dalej…
  • Jerzy Łojek (pseudonim Leopold Jerzewski), Dzieje sprawy Katynia

    Dzie­je spra­wy Katy­nia Jerze­go Łoj­ka nale­żą do tych tytu­łów w piśmien­nic­twie na temat dwu­dzie­sto­wiecz­nej mar­ty­ro­lo­gii Pola­ków, któ­re uka­zu­ją ścież­kę od kłam­stwa i dez­in­for­ma­cji ku prawdzie.
    Na dro­dze tej są bez­de­bi­to­we dru­ki i wyda­nia na emi­gra­cji, uni­ka­nie cen­zu­ry, infor­ma­cje prze­ka­zy­wa­ne nie­for­mal­nie i gro­nie zaufa­nych osób. Dzi­siaj trud­no sobie wyobra­zić pra­cę histo­ry­ka w tak nie­przy­ja­znych warunkach.

    Czy­taj dalej…
  • Jerzy Skoczylas, Katyń

    Dostęp do wie­dzy o trud­nej histo­rii Polek i Pola­ków w XX wie­ku sta­le się posze­rza. Dzie­je się to nie­rów­no­mier­nie, a pew­ne wąt­ki i fak­ty przez deka­dy pozo­sta­ną tajem­ni­cą (zwłasz­cza rosyj­skich) archi­wów. Kapi­tal­ne zna­cze­nie dla spo­łecz­nej świa­do­mo­ści ma inny pro­blem: dys­try­bu­cja wie­dzy. Jak o Katy­niu opo­wia­dać uczniom, któ­rzy mają usły­szeć o tym po raz pierwszy?

    Czy­taj dalej…
  • Jolanta Chwastyk-Kowalczyk, Katyń, dipisi, PKPR na łamach polskich czasopism uchodźczych

    Jolan­ta Chwa­styk-Kowal­czyk to badacz­ka zaj­mu­ją­ca się opra­co­wa­niem tema­tów, jakie znaj­du­je na łamach cza­so­pism pol­skich, uka­zu­ją­cych się na wychodź­stwie. Autor­ka przy­zna­je, że cza­so­pi­sma wychodź­cze są „naj­lep­szym odzwier­cie­dle­niem dra­ma­tycz­nych wybo­rów Pola­ków w cza­sie i po zakoń­cze­niu II woj­ny światowej”.

    Czy­taj dalej…
  • Józef Bocheński, …tylko nie mogą wrócić… Dowody w sprawie sowieckiego mordu w Katyniu

    „Napi­sa­łem pra­cę lep­szą lub gor­szą, ale tyl­ko tak, jak dyk­to­wa­ły mi pozna­ne i gro­ma­dzo­ne wie­le lat mate­ria­ły” – pisze zamiast pod­su­mo­wa­nia swo­jej książ­ki Józef Bocheń­ski. „Nie rosz­czę sobie pre­ten­sji do zysków, nagród lub nawet uzna­nia, bo nie dla­te­go ta pra­ca powsta­ła”. Autor, któ­re­mu – jak sam pisze – „w 1940 r. zawa­lił się świat”, na wła­sną rękę i wła­snym sump­tem bada dostęp­ne źró­dła doty­czą­ce Zbrod­ni Katyń­skiej, chcąc usta­lić, jaki los spo­tkał jego ojca oraz pozo­sta­łych ofi­ce­rów Woj­ska Pol­skie­go, wzię­tych w 1939 roku do nie­wo­li przez Sowietów.

    Czy­taj dalej…
  • Józef Mackiewicz, Katyń. Zbrodnia bez sądu i kary

    Lek­tu­rę ksią­żek Józe­fa Mac­kie­wi­cza moż­na pole­cić wszyst­kim zain­te­re­so­wa­nym nie tyl­ko zbrod­nia­mi sowiec­ki­mi, ale losa­mi Pol­ski w XX wie­ku w całej ich dra­ma­tycz­nej, choć zara­zem fascy­nu­ją­cej złożoności.

    Czy­taj dalej…
  • Józef Skotnicki, Krzyż Katyński w Krakowie

    Józef Skot­nic­ki, wie­lo­let­ni dyrek­tor kra­kow­skie­go Ogro­du Zoo­lo­gicz­ne­go, zapi­sał się w pej­za­żu mia­sta nie tyl­ko przez swo­ją pra­cę w Lesie Wol­skim. Rodzin­na histo­ria zwią­za­ła go z tra­ge­dią katyń­ską: ofia­rą zbrod­ni był wuj auto­ra, kapi­tan służ­by sta­łej Mie­czy­sław Roman Boche­nek. Bro­szu­ra o kra­kow­skim upa­mięt­nie­niu – krzy­żu sto­ją­cym u stóp Wawe­lu – zaczy­na się więc w ser­cu indy­wi­du­al­nej rodzin­nej historii.

    Czy­taj dalej…
  • Jubileusz 30. lat pracy Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Lublinie

    Fol­der skła­da się z 12 stron i jest skró­to­wym opi­sem oraz pre­zen­ta­cją zdjęć z 30 lat pra­cy lubel­skiej Rodzi­ny Katyń­skiej. Aka­pi­ty wstęp­ne to krót­ki zarys histo­rii Zbrod­ni Katyń­skiej, opis trud­nych lat życia rodzin Ofiar Katy­nia w okre­sie komu­ni­zmu oraz czas powsta­wa­nia w Lubli­nie Rodzi­ny Katyńskiej.

    Czy­taj dalej…
  • Julius Epstein, The Mysteries of the Van Vliet Report: A Case History

    Krót­ki tekst ame­ry­kań­skie­go dzien­ni­ka­rza, uka­zu­ją­cy jego wal­kę o przy­wró­ce­nie pamię­ci o Zbrod­ni Katyń­skiej na tere­nie Sta­nów Zjed­no­czo­nych. Nie­rów­na wal­ka, jaką samot­nie roz­po­czął z insty­tu­cja­mi nie­chęt­ny­mi ujaw­nia­niu praw­dy na temat oko­licz­no­ści śmier­ci pol­skich jeń­ców wojen­nych w Katy­niu, oka­za­ła się zwycięska.

    Czy­taj dalej…
  • Katyń. Dokumenty ludobójstwa (Dokumenty i materiały archiwalne przekazane Polsce 14 października 1992 r.)

    Zbiór doku­men­tów, któ­re zosta­ły prze­ka­za­ne Pola­kom przez wła­dze Fede­ra­cji Rosyj­skiej 14 paź­dzier­ni­ka 1992 roku. Wyda­rze­nie to było prze­ło­mo­we, ponie­waż w zbio­rze zna­la­zły się nie­zbi­te dowo­dy, iż za Zbrod­nię Katyń­ską odpo­wia­da­li bez­po­śred­nio naj­wyż­si urzęd­ni­cy ZSRR.

    Czy­taj dalej…
  • Katyń, Starobielsk, Ostaszków, Kozielsk. Najnowsze dokumenty NKWD

    Krót­ki wybór doku­men­tów doty­czą­cych Zbrod­ni Katyń­skiej, prze­ka­za­nych 13 kwiet­nia 1990 roku przez pre­zy­den­ta ZSRR Micha­iła Gor­ba­czo­wa na ręce pre­zy­den­ta RP Woj­cie­cha Jaru­zel­skie­go. Pra­ca nie­zwy­kle potrzeb­na w swo­im cza­sie, obec­nie już moc­no zdezaktualizowana.

    Czy­taj dalej…
  • Katyń – wybór publicystyki 1943–1988

    Nie­któ­re arty­ku­ły zawar­te w pra­cy mają cha­rak­ter infor­ma­cyj­ny, pozo­sta­łe wyra­ża­ją przede wszyst­kim emo­cje auto­rów, dla­te­go w czę­ści z nich zamiast stresz­czeń poda­ne będą cha­rak­te­ry­stycz­ne cytaty.

    Czy­taj dalej…
  • Katyń w dokumentach Kongresu USA/Izba Reprezentantów Kongresu Stanów Zjednoczonych

    W 1951 roku na mocy rezo­lu­cji nr 390 Izba Repre­zen­tan­tów Kon­gre­su Sta­nów Zjed­no­czo­nych Ame­ry­ki utwo­rzy­ła „Komi­tet powo­ła­ny do prze­pro­wa­dze­nia śledz­twa, zba­da­nia fak­tów, dowo­dów i oko­licz­no­ści masa­kry w lesie katyń­skim” (Select Com­mit­tee to Inve­sti­ga­te and Stu­dy the Facts, Evi­den­ce, and Cir­cum­stan­ces of the Katyn Forest Mas­sa­cre). Trwa­ją­ce ponad dzie­więć mie­się­cy pra­ce tego orga­nu zakoń­czy­ły się wyda­niem Rapor­tu wstęp­ne­go i Rapor­tu końcowego.

    Czy­taj dalej…
  • Katyń w literaturze. Międzynarodowa antologia poezji dramatu i prozy

    W 1951 roku The­odor Ador­no w dzie­le Pri­smen. Kul­tur­kri­tik und Gesel­l­schaft zawarł sło­wa, któ­re odda­ją ska­lę kosz­ma­ru II woj­ny świa­to­wej i jej wpły­wu na życie miesz­kań­ców nie­mal wszyst­kich miejsc na glo­bie. Pamięt­ne zda­nie brzmi: „Pisa­nie wier­szy po Oświę­ci­miu jest bar­ba­rzyń­stwem”. Trud­no nie być pod wra­że­niem jego roz­dzie­ra­ją­cej sumie­nia mocy i oskar­ży­ciel­skie­go wydźwięku. 

    Czy­taj dalej…
  • Katyń, Miednoje, Charków – ziemia oskarża

    Ta waż­na publi­ka­cja z 1996 roku odwzo­ro­wu­je stan wie­dzy, jakim dys­po­no­wa­li bada­cze spra­wy Katy­nia zale­d­wie kil­ka lat po przy­zna­niu się przez Zwią­zek Radziec­ki do odpo­wie­dzial­no­ści za popeł­nie­nie Zbrod­ni Katyń­skiej (13 kwiet­nia 1990) i po ujaw­nie­niu miejsc kaź­ni w Char­ko­wie (gdzie zgi­nę­li jeń­cy z obo­zu ze Sta­ro­biel­ska) i Mied­no­je (z Ostaszkowa).

    Czy­taj dalej…
  • Katyń. Zapomniani żołnierze 1920–1940

    Pre­zen­to­wa­ne wydaw­nic­two upa­mięt­nia 80. rocz­ni­cę Zbrod­ni Katyń­skiej, a jed­no­cze­śnie 100-lecie woj­ny pol­sko-bol­sze­wic­kiej. To zna­czą­cy ślad, zwłasz­cza, że album został opu­bli­ko­wa­ny w roku 2020, w pierw­szym roku pan­de­mii COVID-19, kie­dy ogra­ni­cze­nia sani­tar­ne spa­ra­li­żo­wa­ły życie spo­łecz­nie i unie­moż­li­wi­ły wszel­kie obcho­dy zarów­no kra­jo­we, jak i na nekro­po­liach katyń­skich w Rosji i Ukrainie.

    Czy­taj dalej…
  • Katyń. Zbrodnia i propaganda. Niemieckie fotografie dokumentacyjne ze zbiorów Instytutu Zachodniego

    We wstę­pie do albu­mu auto­rzy opra­co­wa­nia opi­su­ją zbiór mate­ria­łów na sze­ro­kim tle histo­rycz­nym i od począt­ku akcen­tu­ją emo­cje, jakie Zbrod­nia Katyń­ska wzbu­dza­ła od momen­tu ujaw­nie­nia przez hitle­row­ców dołów śmier­ci pod Smo­leń­skiem, a następ­nie w latach powo­jen­nych i współ­cze­śnie. Trud­no oprzeć się wra­że­niu, że – nie licząc tła histo­rycz­ne­go, gdzie już sama war­stwa fak­to­gra­ficz­na jest wstrzą­sa­ją­ca – za emo­cje w spra­wie Katy­nia są odpo­wie­dzial­ne przede wszyst­kim takie mate­ria­ły, jak te publi­ko­wa­ne w oma­wia­nej pozycji.

    Czy­taj dalej…
  • Katyń. Zbrodnia nieukarana

    W latach dwu­ty­sięcz­nych Katyń prze­stał być tyl­ko miej­scem, w któ­rym zamor­do­wa­no pol­skich ofi­ce­rów. Stał się sym­bo­lem. Jak pisze w sło­wie wstęp­nym ówcze­sny Kie­row­nik Urzę­du do Spraw Kom­ba­tan­tów i Osób Repre­sjo­no­wa­nych, Janusz Krup­ski: „Katyń – to praw­da przez dłu­gie lata okry­wa­na kłam­stwem, prze­mil­cza­na przez mocar­stwa, spy­cha­na na mar­gi­nes świa­do­mo­ści. (…) To owoc zbrod­ni­cze­go sys­te­mu bol­sze­wic­kie­go, ide­olo­gii mark­si­stow­skiej, któ­ra rze­ko­mo w tro­sce o czło­wie­ka dopro­wa­dzi­ła do śmier­ci milio­nów ludzi. (…) To pogwał­ce­nie pra­wa natu­ral­ne­go, któ­re sam Bóg wpi­sał w sumie­nie czło­wie­ka i ludzkości”.

    Czy­taj dalej…
  • Katyń: dokumenty zbrodni, t. 1: Jeńcy nie wypowiedzianej wojny: sierpień 1939–marzec 1940

    Pierw­szy tom zbio­ru doku­men­tów, wytwo­rzo­nych przez apa­rat wła­dzy ZSRR, a opra­co­wa­nych przez zespół pol­skich i rosyj­skich histo­ry­ków, doty­czy agre­sji na zie­mie pol­skie na począt­ku II woj­ny świa­to­wej oraz pierw­szych mie­się­cy nie­wo­li jeń­ców. Pierw­sze doku­men­ty doty­czą pla­no­wa­nej inwazji.

    Czy­taj dalej…
  • Katyń: dokumenty zbrodni, t. 2: Zagłada: marzec–czerwiec 1940

    Tom dru­gi otwie­ra naj­istot­niej­szy doku­ment doty­czą­cy Zbrod­ni Katyń­skiej, jakim jest Wyciąg z pro­to­ko­łu nr 13 posie­dzeń Biu­ra Poli­tycz­ne­go KC WKP(b). Decy­zja w spra­wie wymor­do­wa­nia pol­skich jeń­ców wojen­nych i więź­niów. Uchwa­ła z 5 mar­ca 1940 roku,   zawie­ra­ją­ca decy­zję o likwi­da­cji pol­skich jeń­ców wojen­nych. Redak­to­rzy doko­na­li tutaj cie­ka­we­go zabie­gu, ponie­waż doku­ment ten został umiesz­czo­ny w tomie pierw­szym, zamy­ka­jąc rów­no­cze­śnie tam­tą pracę.

    Czy­taj dalej…
  • Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich

    Wśród publi­ka­cji poświę­co­nych Zbrod­ni Katyń­skiej osob­ne miej­sce zaj­mu­ją te poświę­co­ne jej ofia­rom. Histo­rie wszyst­kich ofiar zasłu­gu­ją nad swo­iste „odpo­mnie­nie”, ale te doty­czą­ce żoł­nie­rzy w spo­sób szcze­gól­ny. Kawa­le­ro­wie orde­ru Vir­tu­ti Mili­ta­ri w mogi­łach katyń­skich to obszer­na publi­ka­cja, któ­ra jest pró­bą upo­mnie­nia się o pamięć tych jeń­ców obo­zów spe­cjal­nych NKWD w Koziel­sku, Sta­ro­biel­sku i Ostasz­ko­wie zamor­do­wa­nych wio­sną 1940 roku, któ­rzy odzna­cze­ni byli naj­wyż­szym żoł­nier­skim odznaczeniem.

    Czy­taj dalej…
  • Kazimierz Skarżyński, Katyń

    Nie­wiel­kich roz­mia­rów ksią­żecz­ka autor­stwa Kazi­mie­rza Skar­żyń­skie­go jest jed­nak uni­ka­to­wa ze wzglę­du na szcze­gól­ną rolę, jaką autor oso­bi­ście ode­grał w usta­le­niu praw­dzi­wych spraw­ców mor­du doko­na­ne­go na pol­skich jeń­cach wojennych.

    Czy­taj dalej…
  • Kłamstwo katyńskie. W 60 lat po zbrodni. Katalog wystawy

    Odcho­dzą świad­ko­wie, roz­my­wa­ją się gra­ni­ce mię­dzy real­ną gro­zą tota­li­tar­nych zbrod­ni a skon­wen­cjo­na­li­zo­wa­ny­mi for­ma­mi pamię­ci. Kra­kow­ska wysta­wa Kłam­stwo katyń­skie. W 60 lat po zbrod­ni z 2000 roku oraz towa­rzy­szą­cy jej kata­log mia­ły zapo­biec takiej ero­zji pamię­ci. Orga­ni­za­to­ra­mi przed­się­wzię­cia były Fun­da­cja Cen­trum Doku­men­ta­cji Czy­nu Nie­pod­le­gło­ścio­we­go, Insty­tut Jana Paw­ła II, Insty­tut Katyń­ski w Pol­sce i Muzeum Histo­rii Foto­gra­fii w Krakowie.

    Czy­taj dalej…
  • Konrad Czernielewski, Ryszard Iwanicki, Henryk Siemiński, Rozstrzelany życia los…

    Jest to jed­na z pozy­cji, przy­go­to­wa­nych bez­po­śred­nio przez Rodzi­ny Katyń­skie i wyda­nych dzię­ki ich deter­mi­na­cji i sta­ra­niom. W tym przy­pad­ku ini­cja­ty­wę Sto­wa­rzy­sze­nia Rodzi­na Katyń­ska w Łodzi wspar­ła Rada Ochro­ny Pamię­ci Walk i Męczeń­stwa oraz Wydział Spraw Oby­wa­tel­skich Urzę­du Mia­sta Łodzi. Wymie­nio­ny na stro­nie redak­cyj­nej zespół dowo­dzi, że było to przed­się­wzię­cie anga­żu­ją­ce siły całe­go śro­do­wi­ska Rodzin.

    Czy­taj dalej…
  • Krystian Bedyński, Kaliszanie – ofiary zbrodni katyńskiej

    Z okład­ki spo­glą­da­ją posta­ci z odle­głej epo­ki. Ich syl­wet­ki są jak­by zamglo­ne, z sepio­wej sza­ro­ści wyła­nia­ją się twa­rze męż­czyzn ubra­nych w mun­du­ry, poważ­nych, sku­pio­nych na obiek­ty­wie apa­ra­tu, zasty­głych; na jed­nym ze zdjęć jest też kobie­ta, widocz­nie towa­rzy­szą­ca swo­je­mu part­ne­ro­wi w jakiejś uro­czy­stej chwi­li – może zdję­cie ślub­ne? Na stro­nie przed­ty­tu­ło­wej infor­ma­cja o wyda­niu w 70. rocz­ni­cę Zbrod­ni Katyń­skiej, ilu­stro­wa­na zdję­ciem Dele­ga­cji Służ­by Wię­zien­nej; funk­cjo­na­riusz trzy­ma­ją urnę z zie­mią sym­bo­licz­nie pobra­ną z gro­bu gene­ra­ła Mie­czy­sła­wa Smo­ra­wiń­skie­go (26 wrze­śnia 2009). 

    Czy­taj dalej…
  • Krystyna Piórkowska, Anglojęzyczni świadkowie Katynia

    Dwu­ję­zycz­na (pol­sko-angiel­ska) pra­ca, w któ­rej autor­ka śle­dzi losy jeń­ców wojen­nych pocho­dzą­cych ze Sta­nów Zjed­no­czo­nych i Wiel­kiej Bry­ta­nii, wysła­nych przez wła­dze III Rze­szy w cha­rak­te­rze świad­ków na miej­sce eks­hu­ma­cji w Katy­niu. Wyda­rze­nie to sta­ło się istot­ne dla wyja­śnie­nia spra­wy śmier­ci tysię­cy Pola­ków, ale tak­że uru­cho­mi­ło mecha­ni­zmy będą­ce przy­czy­ną wstrzą­sów poli­tycz­nych w Sta­nach Zjed­no­czo­nych po II woj­nie światowej.

    Czy­taj dalej…
  • Krzyk o świcie. Katyń w poezji

    Anto­lo­gia Krzyk o świ­cie. Katyń w poezji to waż­ny tytuł w Biblio­gra­fii Katyń­skiej. Przede wszyst­kim dla­te­go, że roz­sze­rza kor­pus zawar­tych w niej tek­stów, zwy­kle nauko­wych lub popu­la­ry­za­tor­skich. A prze­cież pamię­ci histo­rycz­nej, świa­do­mo­ści oko­licz­no­ści i pro­ce­sów, w jakich powsta­ła współ­cze­sna pol­ska toż­sa­mość, nie da się budo­wać wyłącz­nie w opar­ciu o wie­dzę faktograficzną.

    Czy­taj dalej…
  • Ks. Leon Musielak, Spod Częstochowy do Kozielska

    Spod Czę­sto­cho­wy do Koziel­ska to zbiór rodzin­nych wspo­mnień wojen­nych autor­stwa sale­zja­ni­na, księ­dza Leona Musie­la­ka, jego sio­stry Wła­dy­sła­wy oraz bra­ta Anto­nie­go, uczest­ni­ka woj­ny pol­sko-bol­sze­wic­kiej i kam­pa­nii wrze­śnio­wej. Publi­ka­cja jest cie­ka­wym i poucza­ją­cym opi­sem histo­rii rodzi­ny dotknię­tej okru­cień­stwem histo­rii XX wie­ku. W poczet Biblio­gra­fii Katyń­skiej włą­cza ją jeden z roz­dzia­łów Otar­łem się o Katyń, doty­czą­cy wojen­nych losów księ­dza Leona Musielaka.

    Czy­taj dalej…
  • Ks. Zdzisław Peszkowski, Pamięć Golgoty Wschodu

    Nie­wiel­kich roz­mia­rów pra­ca autor­stwa jed­ne­go z oca­la­łych jeń­ców Koziel­ska. Wyod­ręb­nić moż­na w niej trzy naj­istot­niej­sze czę­ści: pre­zen­ta­cję fak­tów i doku­men­tów na temat Zbrod­ni Katyń­skiej, prze­my­śle­nia auto­ra na temat auto­ry­ta­ry­zmu i powo­jen­nych rela­cji Pol­ski z agre­so­ra­mi z okre­su II woj­ny świa­to­wej, hitle­row­ski­mi Niem­ca­mi i sowiec­ką Rosją, oraz wojen­ne dzie­je Peszkowskiego.

    Czy­taj dalej…
  • ksiądz Zdzisław Peszkowski, Wspomnienia jeńca z Kozielska

    Autor książ­ki, jeden z garst­ki oca­la­łych jeń­ców obo­zu koziel­skie­go, poświę­cił kil­ka ksią­żek i wie­le arty­ku­łów histo­rii swo­jej i wspo­mnie­niom towa­rzy­szy, któ­rzy zosta­li zamor­do­wa­ni w katyń­skim lesie. Uro­dzo­ny w 1918 roku w Sano­ku, Zdzi­sław Pesz­kow­ski her­bu Jastrzę­biec był w chwi­li wybu­chu woj­ny pod­cho­rą­żym kawa­le­rii Woj­ska Pol­skie­go. Aresz­to­wa­ny przez Sowie­tów 20 wrze­śnia 1939 w Pomo­rza­nach, przez Woło­czy­ska został prze­trans­por­to­wa­ny do obo­zu spe­cjal­ne­go NKWD w Kozielsku.

    Czy­taj dalej…
  • Las katyński 1943. Reportaże z ekshumacji ofiar Katynia

    Pozna­jąc oko­licz­no­ści Zbrod­ni Katyń­skiej, war­to się­gać nie tyl­ko do współ­cze­snych opra­co­wań, ale w mia­rę moż­li­wo­ści korzy­stać tak­że z mate­ria­łów z epo­ki. Nie cho­dzi wyłącz­nie o źró­dła w naj­ści­ślej­szym sen­sie – w wyni­ku uwa­run­ko­wań poli­tycz­nych ich dostęp­ność bywa pro­ble­ma­tycz­na – ale rów­nież o te publi­ka­cje, któ­re roz­ja­śnia­ją tło i spo­łecz­ny odbiór wydarzeń.

    Czy­taj dalej…
  • Lista lekarzy weterynarii jeńców obozów w Kozielsku, Starobielsku zamordowanych w Katyniu i Charkowie

    Jak czy­ta­my we wstę­pie, pre­zen­to­wa­ne wydaw­nic­two jest pokło­siem sesji nauko­wej, poświę­co­nej losom, jakie sta­ły się udzia­łem pol­skich leka­rzy wete­ry­na­rii pod­czas II woj­ny świa­to­wej, oraz wal­ce, jaką wte­dy podej­mo­wa­li. Sesja odby­ła się w dniach 8-10 paź­dzier­ni­ka 1993 roku, a zor­ga­ni­zo­wa­ło ją Pol­skie Towa­rzy­stwo Nauk Wete­ry­na­ryj­nych (Sek­cja Histo­rii Medy­cy­ny Wete­ry­na­ryj­nej), Kra­jo­wa Izba Lekar­sko-Wete­ry­na­ryj­na, Wydział Wete­ry­na­ryj­ny Szko­ły Głów­nej Gospo­dar­stwa Wiej­skie­go w War­sza­wie oraz Muzeum Wete­ry­na­rii w Ciechanowcu.

    Czy­taj dalej…
  • Lubelska Lista Katyńska

    Ini­cja­ty­wa powsta­nia publi­ka­cji zro­dzi­ła się w lubel­skiej Rodzi­nie Katyń­skiej. Człon­ko­wie orga­ni­za­cji posta­no­wi­li w ten spo­sób upa­mięt­nić swo­ich Bli­skich zamor­do­wa­nych przez NKWD w 1940 roku. Książ­ka jest bio­gra­fią obej­mu­ją­cą 260 nazwisk, w latach 1990-1996 zgło­szo­nych do powsta­łej w Lubli­nie Rodzi­ny Katyń­skiej, jako ofia­ry sze­ro­ko rozu­mia­nej Zbrod­ni Katyń­skiej. Obec­nie sta­no­wi to oko­ło 50% nazwisk zamor­do­wa­nych zwią­za­nych z Lubelszczyzną.

    Czy­taj dalej…
  • Maciej Wyrwa, Nieodnalezione ofiary Katynia?

    Biblio­te­ka wypeł­nio­na opra­co­wa­nia­mi z róż­nych dzie­dzin i ujaw­nie­nie wie­lu doku­men­tów doty­czą­cych spra­wy Katy­nia – to wszyst­ko sta­je pod zna­kiem zapy­ta­nia, jeśli pyta­my o osta­tecz­ną licz­bę Ofiar i ich dane. Mimo dzie­się­cio­le­ci badań i zabie­gów dyplo­ma­tycz­nych na linii Pol­ska – Rosja i Pol­ska – Bia­ło­ruś, nadal nie wie­my ani ilu zamor­do­wa­nych na tere­nie tzw. Zachod­niej Bia­ło­ru­si nale­ży przy­pi­sać do list ofiar katyń­skich, ani gdzie ci ludzie zgi­nę­li, ani gdzie spo­czy­wa­ją ich szczątki.

    Czy­taj dalej…
  • Małgorzata Grupa, Ryszard Kaźmierczak, Dowody wydobyte z ziemi

    Jak przy­po­mi­na­ją we wstę­pie auto­rzy, pod­czas badań arche­olo­gicz­no-eks­hu­ma­cyj­nych, jakich doko­ny­wa­no w latach 1995–1996 na tere­nie ówcze­sne­go Par­ku Leśne­go w Char­ko­wie-Pia­ti­chat­kach, z maso­wych mogił wydo­by­wa­no set­ki przed­mio­tów. Były to zarów­no zacho­wa­ne w zie­mi czę­ści mun­du­rów nale­żą­ce do woj­sko­wych i odzie­ży ofiar cywil­nych, jak i przed­mio­ty codzien­ne­go użyt­ku, jakie wraz z jeń­ca­mi nie­wy­po­wie­dzia­nej woj­ny prze­szły przez kam­pa­nię wrze­śnio­wą i nie­wo­lę, aby stać się nie­my­mi świad­ka­mi zbrod­ni doko­na­nej w char­kow­skim więzieniu.

    Czy­taj dalej…
  • Marcin Kłodziński, Tczewski Panteon Katyński

    Tczew­ski Pan­te­on Katyń­ski to nie­wiel­kich roz­mia­rów publi­ka­cja autor­stwa mło­de­go histo­ry­ka Mar­ci­na Kło­dziń­skie­go. Jak wska­zu­je sam autor, książ­ka powsta­ła, aby upa­mięt­nić te ofia­ry Zbrod­ni Katyń­skiej, któ­re przed woj­ną zwią­za­ne były z powia­tem tczew­skim. Autor zgro­ma­dził w swo­jej książ­ce nazwi­ska sześć­dzie­się­ciu czte­rech osób, dołą­cza­jąc doń krót­kie noty biograficzne. 

    Czy­taj dalej…
  • Marek Jończyk, Ilona Religa, Na straży pamięci. 30 lat działalności Stowarzyszenia „Kielecka Rodzina Katyńska”

    Ist­nie­ją­ce od roku 1989 lokal­ne Rodzi­ny Katyń­skie oraz ogól­no­pol­ska Fede­ra­cja Rodzin Katyń­skich kon­cen­tro­wa­ły się na celach sta­tu­to­wych – upa­mięt­nie­niu swo­ich bli­skich, Ofiar Zbrod­ni Katyń­skiej, oraz ujaw­nie­niu wszel­kich oko­licz­no­ści i doku­men­tów tego wyda­rze­nia. Zapa­trze­ni w te cele, czę­sto zapo­mi­na­li­śmy o sobie. Ten brak ujaw­nił się, kie­dy zaczę­ły się kur­czyć sze­re­gi zało­ży­cie­li Rodzin: odcho­dzi­ły żony, rodzeń­stwo, a z cza­sem dzie­ci. Tym­cza­sem dzie­dzic­two spra­wy Katy­nia wyma­ga też udo­ku­men­to­wa­nia doko­nań, któ­rych auto­ra­mi są człon­ko­wie Rodzin Katyń­skich. Trze­ba zacho­wać od zapo­mnie­nia te zasłu­żo­ne osoby.

    Czy­taj dalej…
  • Masowe morderstwo polskich jeńców wojennych w Katyniu

    Po odkry­ciu przez nazi­stów maso­wych gro­bów w Katy­niu, w 1943 roku stro­na nie­miec­ka przed­się­wzię­ła wła­sne śledz­two, do któ­re­go stro­na pol­ska nie zosta­ła ofi­cjal­nie dopusz­czo­na. Na miej­scu nie było ofi­cjal­nych przed­sta­wi­cie­li pol­skie­go rzą­du na uchodź­stwie. W 1944 roku kolej­ne śledz­two pod­ję­ła stro­na sowiec­ka, i – jak może­my się domy­ślać, rząd lon­dyń­ski rów­nież nie miał tutaj nic do powiedzenia.

    Czy­taj dalej…
  • Mateusz Zemla, Zbrodnia katyńska w świetle prac Kongresu Stanów Zjednoczonych Ameryki (1951–1952)

    W 1951 roku Kon­gres Sta­nów Zjed­no­czo­nych powo­łał spe­cjal­ny komi­tet, któ­re­go celem było prze­pro­wa­dze­nie docho­dze­nia w spra­wie zbrod­ni, jakiej na pol­skich ofi­ce­rach doko­na­no w Katy­niu. Komi­te­to­wi, któ­re­go pra­ce trwa­ły dzie­więć mie­się­cy, prze­wod­ni­czył Ray John Mad­den. Zespół po zba­da­niu zgro­ma­dzo­nych źró­deł (doku­men­tów z pro­ce­sów norym­ber­skich, rapor­tów znaj­du­ją­cych się w archi­wach rzą­du i armii Sta­nów Zjed­no­czo­nych oraz prze­słu­chań świad­ków) spo­rzą­dził raport, w któ­rym jed­no­znacz­nie wska­zy­wał win­nych pomor­do­wa­nia pol­skich ofi­ce­rów – Sowie­tów, oraz nazwał masa­krę katyń­ską „jed­ną z naj­bar­dziej bar­ba­rzyń­skich zbrod­ni mię­dzy­na­ro­do­wych w histo­rii świata”.

    Czy­taj dalej…
  • Mečislav Borák, Ofiary Zbrodni Katyńskiej z obszaru byłej Czechosłowacji

    Książ­ka autor­stwa Meči­sla­va Boráka jest ewe­ne­men­tem wśród pozy­cji biblio­gra­fii katyń­skiej nie tyle ze wzglę­du na toż­sa­mość auto­ra, cze­skie­go histo­ry­ka z Uni­wer­sy­te­tu Ślą­skie­go w Opa­wie, ale ze wzglę­du na pod­ję­tą przez nie­go pro­ble­ma­ty­kę: losy Ofiar Zbrod­ni Katyń­skiej, ofi­ce­rów i poli­cjan­tów – Pola­ków z Zaol­zia i innych miejsc (byłej) Cze­cho­sło­wa­cji, jak i Pola­ków, któ­rzy na Zaol­zie przy­by­li z przy­dzia­łem służ­bo­wym; wśród opi­sy­wa­nych posta­ci zna­leź­li się tak­że Cze­si przed woj­ną miesz­ka­ją­cy w Rzeczypospolitej.

    Czy­taj dalej…
  • Mord w Lesie Katyńskim. Przesłuchania przed amerykańską komisją Maddena w latach 1951–1952, tom 1

    Na fali wzno­szą­cej zim­nej woj­ny, kie­dy w Sta­nach Zjed­no­czo­nych zaczę­ło się poszu­ki­wa­nie praw­dzi­wych i domnie­ma­nych agen­tów Związ­ku Radziec­kie­go i całe­go blo­ku wschod­nie­go, doszło do serii wyda­rzeń, któ­re zaowo­co­wa­ły utwo­rze­niem przez Izbę Repre­zen­tan­tów Sta­nów Zjed­no­czo­nych Ame­ry­ki „Komi­te­tu powo­ła­ne­go do prze­pro­wa­dze­nia śledz­twa, zba­da­nia fak­tów, dowo­dów i oko­licz­no­ści masa­kry w lesie katyń­skim” zwa­ne­go od nazwi­ska prze­wod­ni­czą­ce­go Komi­te­tem Maddena.

    Czy­taj dalej…
  • Mord w Lesie Katyńskim. Przesłuchania przed amerykańską komisją Maddena w latach 1951–1952, tom 2

    W pla­nach władz ZSRR Zbrod­nia Katyń­ska mia­ła być na zawsze ukry­ta, wyci­szo­na, zapo­mnia­na. W tota­li­tar­nym pań­stwie, rzą­dzo­nym przez Sta­li­na, teo­re­tycz­nie żad­na infor­ma­cja o losie tysię­cy Pola­ków nie mia­ła moż­li­wo­ści ujrze­nia świa­tła dzien­ne­go. Jak zatem poja­wi­ły się podej­rze­nia tego strasz­ne­go scenariusza?

    Czy­taj dalej…
  • Mord w Lesie Katyńskim. Przesłuchania przed amerykańską komisją Maddena w latach 1951–1952, tom 3

    Oma­wia­ny w tym tek­ście tom 3 zawie­ra doku­men­ty oraz zapis prze­słu­chań pro­wa­dzo­nych przez Komi­tet Mad­de­na w Waszyng­to­nie. Doty­czy­ły one dru­giej fazy śledz­twa, w któ­rej kon­gres­ma­ni sta­ra­li się m.in. usta­lić, czy w cza­sie II woj­ny świa­to­wej docho­dzi­ło do ukry­wa­nia przed spo­łe­czeń­stwem ame­ry­kań­skim obiek­tyw­nych infor­ma­cji o zbrod­ni w lesie katyńskim.

    Czy­taj dalej…
  • Nasi Ojcowie. Ofiary Zbrodni Katyńskiej, których rodziny zamieszkują Podbeskidzie

    Jak pisze w sło­wie od redak­to­ra Jacek Kachel: „Zbrod­nia katyń­ska ma kil­ka wymia­rów”. Moż­na mówić o niej w kon­tek­ście wiel­kiej histo­rii i poli­ty­ki mię­dzy­na­ro­do­wej, moż­na wska­zy­wać jej miej­sce w pol­skich dzie­jach i zna­cze­nie dla pro­ce­sów, zacho­dzą­cych w Pol­sce po II woj­nie świa­to­wej, moż­na wresz­cie kon­cen­tro­wać się na losach poje­dyn­czych Ofiar. Publi­ka­cje przy­go­to­wy­wa­ne przez Rodzi­ny Katyń­skie są – co zro­zu­mia­łe – poświę­co­ne przede wszyst­kim temu ostat­nie­mu, intym­ne­mu wymiarowi.

    Czy­taj dalej…
  • Niemiecki urzędowy materiał w sprawie masowego mordu w Katyniu

    Nie­miec­ki urzę­do­wy mate­riał w spra­wie maso­we­go mor­du w Katy­niu, wyda­ny przez Insty­tut Pamię­ci Naro­do­wej, sta­no­wi tłu­ma­cze­nie rapor­tu z prac nie­miec­kiej komi­sji, któ­ra pod prze­wod­nic­twem Ger­har­da Buht­za prze­pro­wa­dzi­ła śledz­two w spra­wie mor­du na pol­skich jeń­cach doko­na­ne­go z inspi­ra­cji władz ZSRR w 1940 roku (tytuł ory­gi­na­łu: Amtli­ches Mate­rial zum Mas­sen­mord von Katyn).

    Czy­taj dalej…
  • Ostaszków, skrzynka pocztowa nr 37/Ostashkov, Post box No. 37

    Na mapach kra­jów i miast zazna­cza­my adre­sy rodzin­ne i przy­ja­ciel­skie, sta­ran­nie opi­su­je­my koper­ty i wysy­ła­my listy, do róż­nych insty­tu­cji kie­ru­je­my waż­ne pisma. Są jed­nak na mapach takie adre­sy, któ­re budzą sko­ja­rze­nia nasy­co­ne emo­cją i wywo­łu­ją skurcz ser­ca. Do takich nale­ży tytu­ło­wa skrzyn­ka pocztowa.

    Czy­taj dalej…
  • Pamięci Bliskich, cz. 2

    Nie­zwy­kle war­to­ścio­wa książ­ka, wyda­na dzię­ki wysił­ko­wi przed­sta­wi­cie­li Sto­wa­rzy­sze­nia Rodzi­ny Katyń­skiej w Olsztynie.

    Czy­taj dalej…
  • Pamięci Naszych Ojców. Z życia Rodzin Katyńskich Polski Południowej 1989–1995

    To jest książ­ka pisa­na ser­cem. Z pozo­ru zwy­kła kro­ni­ka: zbiór oko­licz­no­ścio­wy, wyda­ny w 55. rocz­ni­cę Zbrod­ni Katyń­skiej. Z per­spek­ty­wy minio­nych lat widać jed­nak, jak nie­zwy­kła była dyna­mi­ka dzia­ła­nia Rodzin Katyń­skich w pierw­szych latach po 1989 roku. Powsta­łe na fali odkła­my­wa­nia histo­rii po epo­ce PRL lokal­ne sto­wa­rzy­sze­nia swo­ją ener­gią spra­wia­ły rze­czy wcze­śniej niewyobrażalne.

    Czy­taj dalej…